اکونگار گزارش می‌دهد:
رواج دریافت وام درمان در بین بازنشستگان/ بازنشسته‌ها در مارپیچ تصمیات دولت
با حذف ارز ترجیحی وضعیت درمان در ایران هر روز وارد بحران‌های جدیدتری می‌شود که در این بین باید به رواج دریافت وام‌های درمانی در بین بازنشسته‌ها اشاره کنیم.
به‌گزارش اکونگار: همواره با خانواده‌هایی در ایران روبه‌رو می‌شویم که با برخورد به بحران‌های درمانی از نظر اقتصادی به طبقات پایینی جامعه سقوط می‌کنند و دیگر هرگز به مدار عادی زندگی باز نمی‌گردند. بحران درمانی هر روز وارد فاز جدیدی می‌شود در این بین با حذف ارز ترجیحی دارو و مواد اولیه تولید، روند درمانی جامعه وارد شرایط بحرانی‌تر شده است و قیمت داروها هم هر روز افزایش پیدا می‌کند. به‌نوعی که حالا دست بسیاری از رسیدن به دارو کوتاه مانده است. حذف ارز ترجیحی به‌معنای حذف حمایت دولت از واردات دارو و مواد اولیه آن است که حالا با ارز آزاد یعنی همان ارز نیمایی تامین می‌شود که باعث افزایش قیمت شده است. شرایط به‌نوعی پیش می‌رود که فعالان بازنشستگی در دیدار با معاون درمان از رواج وام‌های ضروری درمان خبر می‌دهند و در ادامه این جلسه غفاری هم به‌ناترازی‌ها و آینده‌ای نامعلوم اشاره داشته است. در ادامه این گزارش به آخرین نشانه‌های رواج بحران درمان در اقشار بازنشسته و دیگر اقشار جامعه اشاره خواهیم کرد.
خلاصه نشست فعالان بازنشسته‌گی و معاون درمان
«پرویز احمدی‌پنجکی»، رییس کمیته درمان کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی در همین مورد و با اشاره که بحران‌های اقتصادی به‌خبرگزاری کار ایران گفت: «هزینه‌های درمانی بازنشستگان بالا است و عملا بسیاری از خانواده‌های بازنشستگان به این نیت اقدام به درخواست برای وام ضروری و وام‌های دیگر می‌کنند تا هزینه‌های درمان خود را بپردازند. این واقعا مایه تاسف است. در چنین شرایطی برخی بیمارستان‌های ملکی سازمان تامین اجتماعی تمایل دارند که خود را هیات امنایی و هولدینگی کنند. به‌عبارت بهتر نه تنها نباید بیمارستان هولدینگی جدید داشته باشیم، که هیات امنایی‌ها و هولدینگی‌های موجود را نیز باید جمع کرده و دوباره ملکی و رایگان کنیم. »
نهایتا ۲۳۰ هزار میلیارد تومان بودجه درمان؟
او در ادامه با اشاره به دیگر چالش‌های درمانی اضافه می‌کند: «واقعیت این است که در مراکز ملکی که هیات امنایی اداره می‌شوند و یا به‌صورت هولدینگی مدیریت می‌شوند، عمدتا اگر فرد بیمه تکمیلی قوی نداشته باشد، بستری فوری نمی‌‌شود و خدمات را به موقع ارائه نمی‌دهند. در مواردی مانند بیمارستان میلاد، با اینکه آقای غفاری در جلسه یکشنبه وعده افزایش سرمایه این بیمارستان را دادند، اما شاهد این هستیم که در صورت عدم بهره‌مندی از بیمه تکمیلی قوی، بیمار را وارد صف نوبت‌های ۶ ماهه و گاه ۸ ماهه می‌کنند. هزینه‌های دارو و لیست اقلام بیمه شده مصوب شورای عالی بیمه هر روز تغییراتی به زیان بازنشستگان می‌کنند. دارو افزایش روز افزون قیمت دارد به نحوی که با داشتن یک بیماری خاص یا صعب العلاج، بازنشسته نیمی از حقوق خود را ماهانه باید بابت دارو بدهد و این به جز هزینه‌های ویزیت و بستری است. در زمینه بیمه تکمیلی نیز شاهد آن هستیم که معوقات آن به سه یا چهارماه افزایش یافته و سازمان مبلغی به آتیه سازان حافظ نداده است.»
این فعال بازنشسته با اشاره به پاسخ‌های معاون درمان تامین اجتماعی به اظهارات نمایندگان بازنشستگان در جلسه یکشنبه گفت: «معاون درمان سازمان تامین اجتماعی، در جلسه عنوان کردند که «نهایتا ۲۳۰ هزار میلیارد تومان در سال بابت درمان از سوی سازمان تامین اجتماعی به این معاونت پرداخت می‌شود که بسیار کم است و ما با این شرایط درحال مدیریت کردن هستیم». این شکایت معاون درمان از وضعیت بودجه‌ای برحق است اما مشکل ما نیست. برخی هزینه‌های مراکز درمانی را باید شرکت‌های تابعه وزارت کار و تامین اجتماعی و وزارت بهداشت تهاتر کنند. بسیاری از تجهیزات قدیمی و کهنه شده که باید جایگزین شود. مسئله اما این است که سازمان تنها است و حتی خود شستا به‌عنوان زیرمجموعه تامین اجتماعی، هولدینگ‌های دارویی بزرگ دارد که به بخش درمان این سازمان دارو نمی‌دهند و ما این داروها را باید با قیمت بالا از بازار آزاد تهیه کنیم. این رنج حقیقتا بسیار است.»
