برق گرفتگی تولیدکنندگان زنجیره فولاد

به گزارش اکونگار به نقل از روزنامه جهان صنعت، بهادر احرامیان، عضو هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد در یادداشتی نوشت: محدودیت‌های صادراتی، قیمت‌گذاری دستوری، افزایش بی‌رویه قیمت انرژی همچون برق و گاز و مشکلات دیگر باعث نگرانی دست‌اندرکاران و ذی‌نفعان صنعت فولاد کشور شده است. در خصوص گرانی نرخ گاز باید گفت این مساله به این دلیل صدای اهالی زنجیره فولاد را درآورده که اگر قیمت‌ها را با نرخ گاز در دنیا مقایسه کنیم، می‌شود گفت که قیمت‌های ایران در مقایسه با نرخ گاز اروپا شاید مقداری ارزان‌تر یا حتی بشود گفت که هم‌قیمت است! بنابراین با توجه به چنین محاسباتی می‌توان گفت که گاز در ایران گران‌تر از آمریکا و اروپا در می‌آید؛ موضوعی که باعث می‌شود بگوییم که ایران در حال از دست دادن مزیت نسبی برخی توانمندی‌هایش است.

در واقع می‌توان گفت که با این نرخ‌های گاز مزیت نسبی فولاد در کشور ما از بین خواهد رفت و دیگر نمی‌توان در این خصوص مانور داد. به این ترتیب بی‌جا نیست که شاهد نگرانی تمامی حلقه‌های زنجیره فولاد از نوع نرخ‌گذاری و افزایش قیمت بی‌محابای گاز باشیم. در این بین باید گفت که متاسفانه این نرخ‌گذاری به هیچ‌وجه تناسبی با عرضه و تقاضا و اینکه ما کشوری گازخیز هستیم، ندارد و دقیقا مزیت نسبی ایران را از ناحیه انرژی به‌طور کامل از بین خواهد برد.

این در حالی است که همین یک‌دهه پیش چندین صنعت در کشور از حالت توسعه‌یافته عبور کرده و به رشد خوبی رسیده بودند و توانستند زمانی را در اوج بگذرانند، اما به تدریج با سیاست‌هایی مواجه شدند که باعث شد صنایع امروز در حالت افول قرار بگیرند. حالا شبیه چنین شرایطی را در صنعت فولاد ملاحظه می‌کنیم. همین مساله را در حوزه برق هم شاهد هستیم. پیش از این صنعت برق کشور ادعای جهانی‌شدن داشت و قرار بر این بود که به کشورهای همسایه نیز برق صادر کنیم، اما حالا صنایع داخلی دغدغه تامین برق دارند. در نتیجه امروز صنعت فولاد ما از زوایای دیگری همچون برق‌رسانی تحت فشار است که البته موضوع جدیدی نیست و چندین سال است متاسفانه با آن روبه‌روست. به‌طور میانگین فعالان صنعتی و معدنی ما سالی ۴ تا ۵ ماه به‌طور کامل تعطیل هستند و این مهم باعث شده صنعت ما با هزینه‌های گزافی روبه‌رو شود. در این خصوص می‌توان گفت که به‌طور کامل نه‌تنها هیچ مزیت نسبی‌ای از ناحیه انرژی نداریم، بلکه امروز این عرصه تهدید هم حساب می‌شود. بنابراین درخواست فعالان صنعت فولاد این است که در نرخ‌گذاری‌ها حداقل مزیت این حوزه حفظ شود.

به طور مثال سهمیه‌بندی‌ای که از ابتدای خرداد ماه سال جاری شروع شد، دوباره باعث شد که فولادسازان نتوانند از تمام ظرفیت‌شان به‌طور کامل بهره‌برداری کنند. ضمن اینکه قطعی برق، هزینه تولید محصولات فولادی را ۳۰ تا ۴۰ درصد بالاتر از قیمت عادی و هزینه سرمایه‌گذاری افزایش داد. البته این یک داستان سه‌ساله و تکراری است و تفاوتش در این است که متاسفانه هر سال وضعیت نسبت به سال قبل بدتر می‌شود.

متاسفانه تجهیز نکردن زیرساخت صنعت برق کشور، ادامه قطعی و سهمیه‌بندی صدمات مادی گسترده‌ای را به صنایع کشور به خصوص صنعت فولاد وارد کرده و به‌طور حتم موجب بیکاری کارگران و از دست رفتن شمار زیادی از فعالان این عرصه خواهد شد. در ادامه قطعی و سهمیه‌بندی برق، فعالیت بیشتر واحدهای فولادی به‌طور کامل متوقف خواهد شد و اغلب تولیدکنندگان و واحدهای تولیدی فولادی که با سهمیه‌بندی و قطعی برق مواجه می‌شوند به‌تدریج به سمت توقف کامل خواهند رفت. از طرف دیگر همین مساله را می‌شود در صنعت سیمان نیز ملاحظه کرد. در این عرصه ایران با بیش از ۷۰ میلیون تن ظرفیت پس از چین در رتبه دوم قرار گرفته است اما به دلیل مشکلات تامین انرژی نتوانسته آن‌طور که باید پیش برود.

در کل باید گفت که به تدریج صنایع فولادی در کشور با قیمت‌گذاری دستوری، محدودیت صادرات و انواع سیاست‌ها و فشارهای ضد تولید مواجه شده‌اند. مشکلاتی که باعث نگرانی مدیران، دست‌اندرکاران و ذی‌نفعان این صنعت شده است. حال با توجه به اینکه فولاد ایران در رتبه دهم دنیا قرار گرفته است، در نتیجه برای جلوگیری از رخ دادن مشکلات جدی برای این عرصه باید راه‌هایی مناسب و تاثیرگذار اتخاذ کرد. با توجه به اینکه تولید با مشکلات متعددی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند به‌طور حتم حل مشکلات به تدبیر مسوولان نیاز دارد.