درآمد نجومی زشت‌ترین سایت دنیا
کریگ‌لیست تمام قوانین طراحی و کسب‌وکار مدرن را زیر پا می‌گذارد، اما همین استراتژی لجوجانه آن را به یکی از سودآورترین شرکت‌های اینترنتی تبدیل کرده است.
به گزارش اکونگار به نقل از زومیت، باز کردن Craigslist حسی شبیه باز کردن پنجره‌ای غبارگرفته دارد: نه خبری از انیمیشن‌های دلفریب هست، نه الگوریتم‌های پیچیده و نه حتی یک تبلیغ بنری. تنها چیزی که می‌بینید، لینک‌های آبی و بنفش روی یک زمینه سفید ساده است؛ درست شبیه روزهای نخست اینترنت.
وبسایتی با طراحی بروتالیستی که باوجود بیش از ۵۶۰ میلیون بازدیدکننده در ماه و درآمدی نزدیک به ۷۰۰ میلیون دلار، همچنان هیچ علاقه‌ای به تغییر ظاهرش نشان نمی‌دهد.
در دنیایی که شرکت‌های فناوری میلیون‌ها دلار خرج طراحی رابط کاربری می‌کنند و تیم‌های بازاریابی شبانه‌روز دنبال روش‌های تازه پول‌سازی هستند، Craigslist مثل شاهزاده لجوج عمل می‌کند که به قواعد دنیای مدرن کسب‌وکار بی‌اعتناست. عجیب اینکه همین سرسختی، استراتژی موفقیت آن محسوب می‌شود و «زشت‌ترین وبسایت دنیا» را وارد فهرست سودآورترین‌ها می‌کند.
از یک لیست ایمیلی تا انقلابی بی‌صدا
بهار ۱۹۹۵، کریگ نیومارک، برنامه‌نویس ۴۲ساله، بعد از کار در شرکت مالی Charles Schwab به سان‌فرانسیسکو نقل‌مکان کرد. مثل بسیاری از تازه‌واردان سیلیکون‌ولی، او هم احساس تنهایی می‌کرد، اما بر خلاف بیشتر مهاجران تکنولوژی که رؤیای راه‌اندازی استارتاپ در سر داشتند، نیومارک فقط به دنبال ایجاد یک پیوند ساده با جامعه‌اش بود.
او بعدها تعریف کرد: «وقتی به سان‌فرانسیسکو آمدم، اینترنت خیلی کمکم کرد تا شهر را بشناسم. اوایل ۱۹۹۵ فکر کردم وقتش رسیده جبران کنم.» با همین نیت، شروع کرد به فرستادن ایمیل‌هایی شامل فهرست رویدادهای محلی برای ۱۰ تا ۱۲ نفر از دوستانش.
کاری که به‌عنوان یک لطف ساده آغاز شد، خیلی زود فرم دیگری پیدا کرد. دوستانش دوستان خود را به لیست اضافه کردند، و کمکم مردم شروع کردند علاوه بر رویدادها، آگهی‌های استخدام یا نیازمندی‌هایشان را هم در این فهرست به اشتراک بگذارند. نیومارک با تعجب می‌گفت: «هیچ مدیریتی وجود نداشت، اما دیدم مردم از این لیست برای چیزهایی فراتر از رویدادها استفاده می‌کنند.»
تا اواسط همان سال، تعداد مشترک‌ها آن‌قدر زیاد شد که نیومارک مجبور شد برای مدیریت حجم ایمیل‌ها سیستم Majordomo را نصب کند. دوستانش این لیست را «فهرست کریگ» (Craig’s List) صدا می‌زدند و نیومارک، که خودش را «یک نِرد تمام‌عیار» معرفی می‌کرد، سرانجام همین نام را پذیرفت، هرچند در آن زمان خودش هیچ ایده‌ای نداشت که دارد ناخواسته برندی را خلق می‌کند.
سال ۱۹۹۶ کاربران از نیومارک می‌خواستند به‌جای ایمیل، یک نسخه تحت وب بسازد. او هم سایت craigslist.org را راه انداخت؛ درست در همان سالی که موج دات‌کام‌ها همه‌جا را فراگرفته بود و سرمایه‌گذاران با پول‌های کلان در جستجوی «طلای دیجیتال» می‌گشتند. اما Craigslist راه خودش را رفت؛ مسیری کاملاً متفاوت از بقیه.
خیلی زود سایت نشان داد که دیگر فقط یک ابزار محلی نیست. مردم از آن برای فروش وسایل، پیداکردن خانه اجاره‌ای، جستجوی کار و حتی آشنایی‌های عاشقانه استفاده می‌کردند. آنچه نیومارک ساخته بود، در واقع بازاری مجازی برای نیازهای ابتدایی زندگی بود، آن هم بدون اینکه هیچ استراتژی تجاری از پیش تعیین‌شده‌ای وجود داشته باشد.
تا سال ۱۹۹۸، کریگ‌لیست آن‌قدر بزرگ شده بود که برای اولین‌بار تصمیم گرفت بابت بعضی آگهی‌ها هزینه دریافت کند: ۲۵ دلار برای درج آگهی‌های شغلی در سان‌فرانسیسکو. هدف نیومارک سودآوری نبود و این تصمیم را بیشتر برای جلوگیری از اسپم و پرداخت هزینه‌های سرور گرفت. یکی از کارمندان قدیمی بعدها گفت: «در نهایت فهمیدیم پول زیادی درمی‌آوریم؛ خیلی بیشتر از چیزی که برای مخارج سرور لازم بود.»
مدل درآمدزایی کریگ‌لیست، تصادفی‌ترین نمونه‌ای بود که می‌شد تصور کرد. درحالی‌که رقبایش میلیون‌ها دلار خرج طراحی مدل‌های تجاری پیچیده می‌کردند، Craigslist ناخواسته به فرمول طلایی رسیده بود: خدمات رایگان برای همه، و گرفتن پول تنها از آن دسته خدماتی که واقعاً ارزش تجاری داشتند.
تا سال ۲۰۰۰، تیم کریگ‌لیست به ۹ نفر رسیده بود که همه در همان آپارتمان نیومارک در سان‌فرانسیسکو کار می‌کردند. و درست در همین زمان بود که اتفاق مهمی افتاد؛ تغییری که قرار بود سرنوشت این وبسایت را برای همیشه تغییر دهد.
