گاز و برق شهرک‌های صنعتی را به خانوارها دادند / نگاه دولت سرکوب تولید و بها دادن به بخش خدمات است

به گزارش اکونگار، قطعی برق شهرک‌های صنعتی در تابستان یکی از معضلات اصلی تولیدکنندگان بود. به گونه‌ای که واحدهای فولادی در سال 1401 اعلام کردند، به دلیل کمبود برق،میزان صادرات روند رو به کاهش داشته و واحدهای کوچک توان تولید ندارند. خرداد ماه سال جاری، سعید صادقی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان تهران اعلام کرد بر خلاف وعده دولت در رابطه با قطع نشدن برق واحدهای صنعتی، امسال حداکثر یک روز در هفته قطعی برق شهرک‌ها اتفاق افتاده است.

قطعی برق در شهرک‌های صنعتی تاثیر مستقیم بر روند فعالیت واحدهای کوچک دارد، در این رابطه محمد فاضلی، مدیرعامل گروه غذایی البرز نیک، مستقر در شهرک صنعتی نظرآباد شهریار  به «اکونگار» گفت: یکی از مهمترین چالش‌هایی که حوزه تولید در کشورمان دارد این است که تصمیم‌گیران هیچ بهایی به بخش تولید نمی‌دهند.

وی با اشاره به کمبود نقدینگی و عدم حمایت‌ها از حوزه تولید گفت: تولیدکنندگان از تسهیلات بانکی بهره‌ای ندارند. حال اگر یک مقایسه ساده داشته باشیم، کشور چین که یکی از شرکای جدی ایران در حوزه اقتصاد است، حمایت‌های ویژه‌ای از تولید دارد. باید ببینید که چه حمایت‌هایی از تولیدکنندگان می‌شود. نهایت تسهیلات در اختیار تولیدکنندگانی قرار می‌گیرد که بتوانند کوچکترین محصولات را به کشورهای دیگر صادر کنند، اما در کشور ما موضوع کاملا برعکس است. چالش اصلی در کشورمان این است کمتر کسی برای مبحث تولید ارزشی قایل هست.

این فعال حوزه صنعت غذا با بیان اینکه بیشتر کسب و کارها به سمت خدمات رفته است، عنوان کرد: چالش‌های تولید به قدری افزایش یافته که سرمایه‌گذاران تمایلی برای حضور در این بخش ندارند. بیشتر کسب و کارها حول محور خدمات شکل می‌گیرد، نمونه آن هم رشد قارچ گونه بنگاه‌های معاملات املاک، نمایشگاه اتومبیل و کسب و کارهای از این دست است. در حال حاضر سرمایه‌گذاران ترحیج می‌دهند که در بخش خدماتی فعالیت کنند.

وی تاکید کرد: عمده این مسایل ریشه در نگاه دولتی دارد. نگاه دولت سرکوب تولید و بها دادن به بخش خدمات است. شما نگاهی داشته باشید به دهه‌های گذشته، در کشورمان چند مجتمع تجاری وجود داشت. آمارها را بررسی کنید و ببنید که در حال حاضر چند واحد تولیدی وجود دارد و رشد مجتمع‌های تجاری به چه صورت است. بیشتر اجناسی که در مجتمع‌های تجاری به فروش می‌رسند اجناس وارداتی بدون پشتوانه تولید داخلی هستند. حتی محصولات داخلی هم بسیار انگشت شمار و بی کیفیت شده‌اند. نگاه دولت فقط بها دادن به بخش خدمات است.

فاضلی در رابطه با ادامه فعالیت تولیدکنندگان با وجود تمامی مشکلات گفت: به رقم همه مقاومت‌هایی که می‌شود تولید کننده‌ها بازهم در این مسیر می‌مانند. مشکل تولید در کشور  نه فروش است نه تامین. مشکل این است که نگاه حمایتی وجود ندارد و هرچه هست سنگ اندازی است.

وی ادامه داد: سال گذشته سرما که شد، به راحتی گاز شهرک صنعتی ما را قطع کردند و گاز را به مصرف خانوار اختصاص دادند.بهانه هم این بود که خانوار تاب نبود گاز ندارد. درحالی که تمام ساکنان منطقه‌ای که ما در آن فعالیت می‌کنیم، خانواده‌های کارگرانی هستند که در این شهرک کار می‌کنند. اگر گاز قطع باشد واحد تولیدی فعالیت خود را متوقف و نیروی کار را تعدیل می‌کند. این اقدامات نمود تصمیمات لحظه‌ای است تفکر در لحظه بودن مدیران را نشان می‌دهد. تفکری که نگاهی به آینده ندارد. 

این فعال حوزه تولید مواد غذایی عنوان کرد: مشکل بی برقی یکی دیگر از چالش‌های جدی واحدهای شهرک‌های صنعتی است. در تابستان سال جاری هفته‌ای یک روز برق منطقه قطع می‌شد. به یکباره و بدون اطلاع قبلی قطعی برق دو روزه شد، در مکاتبات متعددی موضوع بررسی شد ولی، مدیران حفظ میزهای خود را بر حل مشکلات تولیدکنندگان ترجیج دادند. واحد تولیدی هزینه دارد. کارگر دستمزد داردف هربار که برق قطع میشود، تولید به خواب می‌رود. وقتی هم جویای مشکل می‌شویم هیچ پاسخی دریافت نمی‌کنیم. شما تصور کنید وسط تولید مواد غذایی به یکباره برق قطع شده و ماده اولیه باید ساعت‌ها منتظر بماند. این یک خسارت جدی بر پیکر تولید است.

وی تاکید کرد: شهرک صنعتی نظرآباد برق اختصاصی دارد، در تابستان برق منطقه را قطع کرده و آن را به خانوار اختصاص می‌دهند وقتی پیگیر موضوع می‌شویم این پاسخ را می‌دهند که ما توان مقابله با دستور مقامات بالا را نداریم. تمام هم و غم مدیران برق منطقه‌ای حفظ میز مدیریت شده است.

وی با بیان اینکه مناطقی که شهرک های صنعتی در آن واقع شده‌اند، عمدتا کارگر نشین است اگر برق نباشد واحدها تعدیل نیرو می‌کنند، گفت: بسیاری از واحدهای تولیدی معقدند که بهترین کار تعطیلی است.اما عده‌ای پای تولید مانده‌اند چون دلایلی خاص خودشان را دارند.

وی ادامه داد: وقتی یک واحد تولیدی راه‌ اندازی شده، تمام سرمایه یک فرد به این بخش تزریق می‌شود و اگر واحد تعطیل شود، سرمایه از دست رفته بازنمی‌گردد. تولیدکنندگان عشق به این کار دارند و تنها چیزی که در برابر فعالیت خود دریافت می‌کنند، همان سنگ اندازی‌های دولتی است.

این فعال بخش خصوصی تصریح کرد: روز به روز مواد اولیه، هزینه‌های تولید و سایر هزینه‌ها افزایش پیدا می‌کند، اما با وجود اقتصاد دستوری ما برای افزایش قیمت‌ها باید هفت خوان رستم را طی کنیم.

وی ادامه داد: دستورالمعمل‌های خلق الساعه هر روز بار جدیدی بر دوش دولت می‌گذارد. برای مثال سازمان استاندارد دستور داده که رنگ علامت استاندارد باید تغییر کند. خود این موضوع برای تولیدکننده یک هزینه به بار می‌آورد. تولیدکننده باید شابلون‌ها را تغییر داده و دستور سازمان را انجام دهد، اما هیچ کس به فکر هزینه‌های تولید نیست.

فاضلی افزود: مشکلات مالیاتی یکی دیگر از چالش‌های ماست، سازمان مالیات اصولا بر اساس حدسیات مالیات می‌بندد نه بر اساس خود اظهاری. سامانه مودیان برای ما یک معضل شده. درحالی که 25 درصد دارایی‌ها و  کارکرد افراد برای سازمان مالیات است، اما هیچ امکانات و تسهیلاتی در اختیار تولیدکنندگان قرار نمی‌گیرد. حالا ببنید که دولت در راستای حمایت از عده‌ای خاص مجوز واردات شکر با ارز دولتی را به راحتی صادر می‌کند.

وی گفت: مشکلات تولید این است که دولتی سرکار است که نمی‌فهمد که معنای تولید چیست، اعتقادی به واردات تکنولوژی ندارد. برای مثال چینی‌ها خودروی هزار دلاری را 5هزار دلار به ما می‌فروشند، بدون اینکه خدمات پس از فروش و یا انتقال تکنولوژی وجود داشته باشد.

این فعال بخش خصوصی با اشاره به وضعیت نامناسب شهرک‌های صنعتی گفت: مشکل شهرک‌های صنعتی این است که هیچ توانی برای تغییر شرایط ندارند. فرماندار و یا بخش‌دار هر تصمیمی می‌گیرد باید به آن پایبند باشند و هیچ انجمنی هم وجود ندارد که این مشکلات را بررسی کند. تمامی واحدهای تولیدی به تنهایی موضوعات را پیگیری می‌کنند و نتیجه‌ای به دست نمی‌آید. تا زمانی که نگاه نظام به تولید درست نشود مسایلی مانند نبود برق و قطعی گاز پابرجا خواهد بود. مهمترین چالش شهرک‌های صنعتی متاثر از تصمیمات دولتی است و  ریشه همه چیز  در مدیریت کالان کشور است.