«اکونگار» گزارش می‌دهد؛
بازگشت بازنسشته‌ها به‌اعتراضات صنفی-قانونی / کوچ اجباری بازنشستگان به‌حاشیه شهرها
بعد از هفته‌هایی که کشور تحت شعاع حوادث جنگی قرار گرفت خبر از اعتراضات هفتگی و روزانه بازنشسته‌ها نبود ولی روز گذشته بار دیگر خبر تجمعاتشان در رسانه‌ها منتشر شد که در ادامه برخی از اعتراضات صنفی-قانونی اشاره خواهیم کرد.
به‌گزارش اکونگار: بازنشستگان به‌عنوان بخش بزرگی از جامعه که سال‌ها در دستگاه‌های اجرایی، تولیدی و خدماتی کشور خدمت کرده‌اند، امروزه با چالش‌های جدی اقتصادی و معیشتی روبرو هستند. با توجه به تورم فزاینده، کاهش قدرت خرید و افزایش هزینه‌های زندگی، وضعیت معیشتی بازنشستگان به سطحی نگران‌کننده رسیده که نیازمند توجه فوری و راهکارهای عملیاتی است.
یکی از مهم‌ترین مطالبات این قشر، اجرای کامل و عادلانه طرح متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلان هم‌تراز است. هرچند در سال‌های گذشته اقداماتی در راستای متناسب‌سازی صورت گرفته، اما به دلیل عدم تأمین منابع پایدار، این طرح به‌صورت ناقص اجرا شده و در بسیاری از موارد نتوانسته فاصله معنادار میان حقوق بازنشستگان و هزینه‌های جاری زندگی را کاهش دهد. همچنین، نابرابری در اجرای این طرح میان صندوق‌های مختلف بازنشستگی، موجب ایجاد احساس تبعیض و بی‌عدالتی شده است.
از سوی دیگر، مسائل مربوط به بیمه درمانی، ناکارآمدی خدمات سلامت، و پوشش ناکافی هزینه‌های درمان نیز بر فشار معیشتی بازنشستگان افزوده است. افزایش سن و ابتلا به بیماری‌های مزمن، ضرورت ارتقاء سطح خدمات درمانی و توانمندسازی بیمه‌های بازنشستگی را دوچندان کرده است. علاوه بر این، تأخیر در پرداخت حقوق و مزایای بازنشستگی، عدم همسان‌سازی پاداش پایان خدمت، و نبود نظام منسجم حمایت‌های اجتماعی از دیگر مشکلاتی است که زندگی بازنشستگان را با دشواری مواجه ساخته است. حالا باید به این مورد هم اشاره کنیم که بعد از عبور جامعه از شرایط جنگی روز یکشنبه بار دیگر شاهد حضور خیابانی و اعتراضی بازنشسته‌ها بودیم که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.
تجمع معترضان فرهنگی
روز گذشته برخی از بازنشستگان فرهنگی برای دریافت معوقات مزدی خود تجمع کردند. تجمعات بازنشستگان سال ۱۴۰۳ وزارت آموزش و پرورش در اعتراض به عدم پرداخت معوقات مرحله دوم همسان‌سازی، صبح روز یکشنبه در مقابل ساختمان مرکزی وزارت آموزش و پرورش و همچنین پس از آن، مجلس شورای اسلامی برگزار شد. در این مورد باید اضافه کنیم که بازنشستگان سال ۱۴۰۳ که از سال گذشته معوقات همسان‌سازی‌شان براساس رتبه‌بندی پرداخت نشده، پیش از این از صندوق بازنشستگی کشوری و دولت، وعده شنیده بودند که این معوقات پرداخت می‌شود.
اعتراض به تعویق مطالبات
بازنشستگان هواپیمایی ایران (هما) که طی سنوات گذشته با مشکل تعطیلی صندوق خود و تجمیع آن با صندوق بازنشستگی کشوری مواجه شدند، طی بیانیه‌ای مطالبات خود را مطرح کردند. در بخشی از این بیانیه آمده است: «ما بازنشستگان هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران ( هما ) از شرکتی وابسته به دولت هستیم که از ابتدای تشکیل در خدمت مردم و سپس دولت محترم بوده است. کارکنان شاغل گذشته و بازنشستگان فعلی روز و شب را برای خویش حرام کرده بودند تا هواپیماها را برای پروازهای ریاست محترم جمهوری و مسئولین کشوری و لشگری برای شرکت در سازمان ملل و مجالس مهمی که مربوط به آحاد مردم و میهن عزیز اسلامی‌مان است، آماده نمایند تا خللی در اهداف نظام ایجاد نگردد .» در این بیانیه، مطالبات بازنشستگان هما به این ترتیب آمده است: ۱- بر اساس قانون مصوب، خواهان برقراری متناسب‌سازی هستیم. ۲- بدهی شرکت هما به صندوق بیمه درمانی کارکنان هما پرداخت شود. ۳- انعقاد قراداد مناسب و پوشش صد درصدی خدمات بستری و درمانی، باتوجه به اینکه بالاترین پرداختی پوشش بیمه‌ای را پرداخت کرده را داریم.
بازنشسته‌ها در انتظار صدور فیش فروردین
«مروتی»، فعال بازنشسته کارگری از انتظار طولانی برای پرداخت معوقات فروردین بازنشستگان تامین اجتماعی انتقاد کرد. این فعال صنفی در همین مورد گفت: «هنوز فیش‌های معوقات صادر نشده است؛ بازنشستگان بیش از چهارماه در انتظار پرداخت معوقاتی هستند که مبلغ آن بیش از سه یا چهار میلیون تومان نیست. پرداخت حق قانونی بازنشستگان بعد از چهار ماه، نیاز به برگزاری اینهمه جلسه و نشست ندارد. در سال‌های قبل اردیبهشت یا نهایت خرداد، معوقات بازنشستگان پرداخت می‌شد اما امسال در مرداد هم خبری از فیش‌ها نیست.»
دغدغه‌های بازنشستگان در روزهای گرانی
«احمد قاسمی»، بازنشسته حداقل‌بگیر کارگری و فعال صنفی در مورد چالش‌ها و مشکلات بازنشسته‌ها که روند بحرانی را ادامه می‌دهند گفت: «دیگر حقوق ما به دهم ماه هم نمی‌رسد اما مشکل فقط حقوق پایین نیست؛ کسی به فریاد بازنشستگانی نمی‌رسد که سی‌سال، با اخلاص و از خودگذشتگی به این آب و خاک خدمت کرده‌اند. سال قبل به علت گرانی اجاره خانه که با حقوق حداقلی اینجانب سازگاری نداشت مجبور به مهاجرتِ ناخواسته از تهران به فردیس کرج شدم و الان حدود دو ماه است که در محله وحدت ساکن هستم اما در این سن و سال گرفتار مشکلات بسیار شده‌ام؛ اینجا متاسفانه از روز اول یا آب نبود یا برق؛ خلاصه با این مسئله کنار آمده بودیم اما چند شبانه روز است که بین پانزه تا بیست و چهار ساعت آب قطع می‌شود؛ با هر ارگانی تماس گرفته‌ام جواب درستی به من نداده‌اند فقط می‌گویند باید مدیریت کنید! من چگونه مدیریت کنم، دقیقاً چی را مدیریت کنم؟ امور زندگی با مستمری زیر خط فقر را یا بی‌آبی ۲۴ ساعته را؟اگر حقوقم بیشتر بود مجبور نبودم بعد از عمری زندگی در تهران به این حاشیه‌ی بدون امکانات کوچ کنم! جایی که ۲۴ ساعت آب قطع است؛ من حتی نمی‌توانم بهداشت فردی را رعایت کنم؛ با کدام آب، در سن پیری فرایض دینی را اجرا کنم؟»
