"اکونگار" گزارش می‌دهد
چراغ خاموش شهرک‌های صنعتی/کسی پاسخگوی بیکاری کارگران نیست
ناترازی برق نه‌تنها تولید را به‌شدت تهدید می‌کند بلکه برای دستمزد و حقوق کارگران هم چالش‌هایی به‌وجود آورده است که در ادامه این گزارش به آن خواهیم پرداخت.
به‌گزارش اکونگار: با توجه به اینکه در سال‌های اخیر با چالش ناترازی انرژی روبهرو هستیم به‌جای اینکه دولت بتواند با ارائه پیشنهادات جدید موانع تولید را برطرف کند تصمیم به تعطیلی صنایع مادر مانند فولاد، سیمان و ... کرده است که می‌تواند صدمات جبران ناپذیری را به تولید و البته کارگرانی بزند که حقوق‌هاشان کفاف یک زندگی ساده را هم نمی‌دهد. از نگاه کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی در حوزه ناترازی انرژی، طبق قانون «بهبود فضای کسب‌وکار» نباید صنعت را در بحث قطع برق در اولویت قرار بگیرد ولی حالا نه‌تنها صنایع خاموش شده‌اند بلکه با ابهاماتی در رابطه روشن بودن «ماینرها» به گوش می‌رسد. یکی از بزرگترین مشکلات این روزها کمبود انرژی برق و تاثیرات مخرب آن روی صنایع و واحدهای تولیدی است. برق صنعتی عموما برای انتقال انرژی به ماشین‌آلات و تجهیزات صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند برای تامین نیازهای مختلف صنایع مانند تولید، پمپاژ، روشنایی، گرمایش‌وسرمایش، کنترل فرآیند و سایر عملیات صنعتی استفاده شود. در هفته‌های اخیر به‌دلیل اجرای بخشنامه‌های متعدد در خصوص ناترازی برق و اجرای قطعی برق و گاز، بسیاری از صنایع و کارخانه‌ها دچار مشکل شده و این مساله بر روند تولید، اشتغال و فعالیت کارگران در خطوط تولید تاثیرگذار بوده است. در ادامه این گزارش به همین مورد پرداخته‌ایم.
تاثیر بر دستمزد و حقوق کارگران
از نگاه کارشناسان قطعی برق صنایع نه تنها موجب کاهش تولید شده بلکه دستمزد و معیشت کارگران را نیز با مشکل روبهرو می‌کند و نمی‌تواند راهکار مناسبی برای مقابله با ناترازی برق باشد. لازم به ذکر است که قطعی برق صنایع، کاهش تولید را به‌دنبال داشته و با افت تولید سرمایه‌گذار و کارخانه‌دار در صورتی که آورده‌ای نداشته باشند دچار مشکل خواهند شد و در اثر کاهش تولید کارخانه‌ها، دستمزد کارگران نیز تحت شعاع قرار گرفته و بر معیشت آنها اثرگذار خواهد بود.
طبق آمارها نزدیک به ۵۰ درصد ظرفیت شهرک‌های صنعتی فعالند و این امر در سال‌های اخیر به دلیل مقابله با ناترازی برق رخ داده است در حالی که شهرک‌های صنعتی خود با مشکل بدهی‌ها و تحریم‌ها روبهرو هستند. اوضاع نامناسب تولید در شهرک‌ها باعث شده تا مدیران برخی از واحدهای تولیدی، مجموعه خود را اجاره دهند یا به دلیل مشکل در پرداخت حقوق و دستمزد و تامین مواد اولیه و مسایل مالیاتی، تعطیلی بنگاه را آخرین راه چاره بدانند.
گلایه کارفرماها از ناترازی برق
«اصغر آهنی‌ها»، نماینده کارفرمایان در شورای عالی کار، درباره تاثیر قطعی گاز و برق بر واحدهای تولیدی می‌گوید: «بر خلاف کشورهای دیگر که اولویت قطع برق صنایع نیستند، در کشور ما اولویت با وجود قانون، صنایع هستند و متاسفانه قطعی برق صدمات جبران ناپذیری به صنایع وارد می‌کند. بسیاری از قطعات دز زمان قطعی برق یا گاز دچار خرابی می‌شوند و نمونه جایگزین آنها در دسترس نیست زیرا خیلی از این قطعات خارجی است و همین امر موجب شده کارگران هم با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم کنند.وقتی یک مشکل ایجاد می‌شود جمع کردن آن برای مدیران سخت است.»
او در همین مورد و با اشاره به چالش‌های اجتماعی و روانی ادامه می‌دهد: «قطعی برق و گاز اثرات اجتماعی و روانی قابل توجهی نیز بر جامعه دارد و می‌تواند به کاهش بهره وری نیروی کار و کاهش انگیزه تولید منجر شود. در شرایطی که کارگران در خطوط تولید و در صنایع و بخش‌های خدماتی مشغول کار هستند با قطعی مکرر برق و انرژی در محیط کار، دچار بی انگیزگی شده و بازدهی آنها در محیط کار به شدت کاهش می‌یابد. قطعی برق در واحدهایی که کارکنان آن با دستگاه‌های حساس و پرریسک کار می‌کنند منجر به بروز حوادث شغلی و افزایش هزینه‌های درمان و بیمه می‌شود.»
نابه‌سامانی در کارگران ساختمانی
«روح‌الله محمدی»، رییس انجمن صنفی کارگران ساختمانی شهرستان بندرگز، از تأثیرِ ناترازیِ برق بر اشتغال کارگران ساختمانی خبر داد و به خبرگزاری کار ایران گفت: «در حالی که تورم و گرانی کمر کارگر ساختمانی را شکسته و رکود در ساخت و ساز نیز نفس کارگران را گرفته، حالا مسئله‌ی ناترازی برق اضافه شده و اوضاع کارگران را دشوارتر کرده است. قطعیِ برق باعث تعطیلی کارخانجات سیمان و آجر شده و کارگاه‌های تولیدی را دچار مشکل کرده است. این اتفاق میزان عرضه مصالح ساختمانی را کاهش داده و این موضوع روی ساخت و سازها و اشتغال کارگران ساختمانی اثر منفی گذاشته است.»
این فعال صنفی در همین مورد ادامه داد: «کار ساختمانی، اساسا یک کارِ فصلی است و کارگران ساختمانی در طول ماه چندین روز و در طول سال چندین ماه به علت گرما یا سرمای زیاد و یا رکود ساخت و ساز بیکار هستند. این روال به یک روال معمول تبدیل شده و حالا شرایطِ جدید و کمبود تولید کارخانجات مصالح‌سازی را هم باید به آن اضافه کرد. در این شرایط، بیکاریِ کارگران ساختمانی بیشتر از قبل شده و شرایط زندگی برای آنها سخت‌تر از همیشه شده است.»
